Przeprosiny. + II rozdział Zayn Malik

Na początek chciałam was bardzo przeprosić. Nie napisałam II rozdziału, bo pojechałam na wakacje. Przepraszam bardzo! . :)

II Rozdział Zayn Malik

Zayn: [t.i] .. co ty tu robisz? - zapytał zestresowany.

Ty: emmm, słuchaj Zayn. Perrie nie jest jedyną dziewczyną na świecie ... - 

Zayn: Kochałem ją a ona mnie wykorzystała! Robiłem dla niej wszystko. - przerwał Zayn.

Ty: Zayn kochanie, spokojnie. Znajdziesz lepszą dziewczynę od niej, a sporo takich jest. Więc nie załamuj się jak po rozwodzie i chodź się zabawić.

Zayn: Tak, pewnie masz rację. A co do tego zdjęcia, to wziąłem je przez przypadek, bo chciałem zdjęcie Perrie wziąć ale nie zobaczyłem tylko je wziąłem.

Ty: Spoko. Ale dlaczego masz moje zdjęcie obok łóżka?

Zayn: ... bo jesteś moją przyjaciołką.

Ty: OOo. - pocałowałaś go w policzek.

Zayn: Dziękuję [t.i].

TY: Za co?

Zayn: Za wszystko. Bo zawsze jesteś gdy Cię potrzebuję, wspierasz mnie na każdym kroku.

Ty: dziękuję Zayn. - rozmawialiście jeszcze chwilę.

Zayn: Przejdziemy się? Bo chciałbym pogadać tak z dala od wszystkich. 

Ty: Jasne. - wyszliście z domu, poszliście w stronę parku.

Zayn: Słuchaj. Bo wiem, że jesteś moją przyjaciółką, ale .... ja od jakiegoś czasu ....

Ty: Nooo ...?

Zayn: Zakochałem się w Tobie [t.i] byłem z Perrie bo myślałem, że to pomoże mi zapomnieć o tym uczuciu, ale nie. Ciągle Cię widzę, każdy twój ruch, śmiech sprawia, że zakochuję się w Tobie coraz mocniej i mocniej. - zatkało Cię. Właśnie twój najlepszy przyjaciel wyznał Ci miłość.

Ty: Zayn, ja ... ja nie wiem co powiedzieć. Ale bardzo mi przykro, nie możemy być razem. Znamy się tyle lat jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi, co na to chłopaki? 

Zayn: [t.i] ja nie dam rady żyć widząc Cię codziennie i nie pocałować nie dotknąć to uczucie jest za duże. Proszę!

Ty: Najlepiej będzie jak się wprowadzę, nie będziesz mnie widzieć, znajdziesz sobie dziewczynę i o mnie zapomnisz.

Zayn: Nie! Proszę tylko nie to. - odeszłaś, Zayn za tobą nie biegł bo zaczął płakać. Był zawiedziony, kochał Cię, ale ty robiłaś to dla jego dobra. Poszłaś do domu.

Liam: Gdzie byłaś?

Ty: Na spacerze.

Niall: Gdzie Zayn? 

Ty: W parku.

Harry: Wszystko ok?

Ty: Jasne czemu pytasz?

Louis: Widać, nie udawaj. Co się stało?

Ty: Nic takiego, dobranoc chłopaki. - poszłaś na górę, chłopcy ze zdezorientowanymi minami zostali na dole. Przyszedł Zayn.

Louis: Kuźwa! - krzyknął na widok zapłakanego Zayna.

Liam: Zayn! Dlaczego płaczesz?

Zayn: Powiedziałem jej.

Harry: Co?!

Zayn: O uczuciu.

Niall: Jakim?!

Louis: Niall!! Zayn i co? - Zayn wszystko opowiedział chłopakom.

Liam: To musisz zrobić tak! - Liam powiedział co Zayn ma zrobić. Po 30 minutach.

Louis: Śpisz?! - zapukał do twoich drzwi.

Ty: Nie. Coś się stało?

Louis: Wyjdziesz do ogrodu?

Ty: Po co?

Louis: Proszę.

Ty: Nie mam ochoty.

Louis: Dobra, sama się prosiłaś! - chwycił Cię i na rękach zaniósł do ogrodu. Krzyczałaś a jednocześnie się śmiałaś, kochałaś jak Lou brał Cię na ręce. Gdy stanęłaś w ogrodzie było ciemno. Nagle lampcy zaczęły się włączać, po ziemi były płatki czerwonych róż, obok basenu stał fortepian, na nim było mnóstwo świeczek. Zza krzaków wyszedł Zayn ubrany w garniturze i ...................

Ciąg dalszy nastąpi. :))

Może by . :)